Za stanovnike Zlatibora, specijaliteti od sušenog mesa, pre svega pršute i stelje, bili su ponos i posebno cenjena vrednost toga kraja još od srednjeg veka. Tim ljudima, radnim i vrednim, to nisu bili samo ukusni zalogaji, ti proizvodi su prehranjivali njihove porodice tokom dugih zimskih dana. Pršute i stelje su značile ne samo uživanje u ukusima nego i opstanak. Zato nije ni čudo što je kvalitet uvek bio na prvom mestu. O kvalitetu proizvoda sa Zlatibora se pročulo nadaleko – u XIX veku Zlatiborci su postali čuveni na pijacama Užica, Beograda i Sarajeva, a zlatiborska pršuta se nalazila i na trpezama uglednih porodica Pešte i Beča.
Meso se soli – kuhinjska so se dobro utrlja sa svih strana.
Potom se polaže u drvena korita i tu stoji od pet do sedam dana.
Komadi mesa se nakon
usoljavanja kače na tavanske grede seoskih kuća.
Kroz otvore na stranama kuća neprestano struji svež vazduh.
Meso se dimi na vatri sa kućnog
ognjišta.
Za loženje se koristi najkvalitetnije drvo, bukva ili šljiva.
Priča o našoj kompaniji uvek je priča o našoj porodici. Davne 1885. godine, naš predak Jovo Stojanović je nad iskrama vatre i dima bukovog drveta počeo da suši najkvalitetnije komade kozjeg buta. To umeće se u našoj porodici savesno prenosilo s koleno
na koleno. Na istom imanju, u selu Mačkat, sa željom da naše porodično nasleđe i darove prirode koja nas okružuje podeli sa što više ljudi, 1992. godine, Aleksandar Stojanović osniva porodičnu kompaniju Zlatiborac. Danas, u impozantnih
45.000 kvadratnih metara proizvodnih kapaciteta još uvek postoji sušara u kojoj je pre više od veka sve počelo.
U kompaniju Zlatiborac je utkano znanje šest generacija jedne porodice koja čuva recept za ponos od zaborava. „Zlatiborac” je jedno ime za porodicu Stojanović, koji od 1885. godine dele istu strast i ljubav prema pripremanju najkvalitetnijih delikatesa od sušenog mesa. Naša tradicija traje 135 godina. I sve to vreme ne napuštamo netaknutu prirodu, naš Zlatibor
i vekovnu porodičnu recepturu.
Ponosimo se svakim trenutkom naše prošlosti
Tradicija koje se i danas držimo, baš ovde na našem Zlatiboru, pravi svoje prve ponosne korake u srednjem veku. U srpskoj srednjovekovnoj državi počinje proizvodnja užičke pršute, užičke slanine i užičke pastrme. Nastaje zanat sušenja mesa.
Stanovnici sela iz okoline Užica nastavljaju da razvijaju recepte za pripremu mesa i sira, ali i ovčijeg suvog mesa.
Rođen je Jovo Stojanović, začetnik naše porodične tradicije sušenja mesa, koji je svoju kuću od drveta, dobijenu kao miraz, pretvorio u sušaru.
Naše selo Mačkat prednjači u proizvodnji sušenog mesa, a uzgoj blaga u užičkom kraju je među najuspešnijim u Srbiji.
Na imanju naše porodice Stojanović počinje tradicija koju negujemo i danas: usoljava se, dimi i suši meso. Prvi specijaliteti su pripremljeni od kozjeg buta.
Specijaliteti od sušenog mesa iz Srbije prvi put stižu i do internacionalne publike na izložbi u Parizu.
Pod vladavinom kneza Miloša Obrenovića država uređuje tržište goveđeg, svinjskog, kozjeg, jagnjećeg i ovčijeg mesa u Užicu.
U Beogradu je otvoreno nekoliko dućana za prodaju užičkih specijaliteta od suvog mesa, slanine, sira, kajmaka i klekovače, a proizvodi su se našli i u redovnoj ponudi beogradskih pijaca.
Obrada mesa je sve kvalitetnija, iz užičkog kraja u sve delove zemlje stižu fine slanine i pršute, a napredak u proizvodnji na tržište donosi i nešto novo – kobasice. Kvalitet, ovoga puta, prati i kvantitet. Godišnje se prerađuje 2.000 grla goveda, 6.000 svinja i između 6.000 i 7.000 ovaca.
Proizvođači pršute, slanine, ovčije pastrme i goveđe palete sa Zlatibora osvajaju tržište Sarajeva. Proizvodnja je dvostruko veća u poređenju sa periodom od pre deset godina.
Posebno važna godina u našoj istoriji – rođen je Milomir Stojanović koji ne dozvoljava da se porodična tradicija ugasi.
Znatno se povećava broj proizvođača suvomesnatih proizvoda na području užičke i čajetinske opštine. Oko 200 domaćinstava se bavi proizvodnjom sušenog mesa.
Važan datum za istoriju proizvodnje delikatesa od sušenog mesa – Aleksandar Stojanović osniva našu kompaniju Zlatiborac. Uz porodično nasleđe, prirodne pogodnosti i želju za učenjem, od prvog dana bili smo uvereni da našim kupcima možemo ponuditi proizvode najvišeg kvaliteta.
Već prve godine postojanja kompanije, osvojena je prva međunarodna nagrada za kvalitet u Madridu – XVI International Food Award.
Kompanija Zlatiborac ispunjava standarde kvaliteta, 2009. godine dobija HACCP sertifikat, dok 2016. ispunjava sve zahteve IFS FOOD standarda.
Proizvodi kompanije Zlatiborac prvi put učestvuju na međunarodnom takmičenju koje organizuje Nemačko poljoprivredno društvo (DLG) i osvajaju ukupno 3 DLG medalje.
Kompanija Zlatiborac počinje da izvozi proizvode na tržište Ruske Federacije 2012. godine, a uspeh na tom tržištu doveo je 2016. i do osnivanja kompanije „Zlatiborac Trade” u Moskvi.
„Zlatiborac”, više nego ijedna druga kompanija u regionu, nastavlja da dobija međunarodna priznanja, pa tako osvaja i DLG nagradu za dugogodišnji uspeh proizvoda na takmičenjima Ham and Sausage Quality Competition.
Nakon više od decenije postojanja kompanije Zlatiborac, došlo je vreme i za novi logotip.
Počinje proizvodnja polutrajnih proizvoda, uz primenu iskustva dužeg od jednog veka. Naši kupci sada imaju u ponudi šunke u omotu i foliji, kobasice za pečenje i kuvanje, kao i barene dimljene proizvode visokog kvaliteta.
Gradi se pogon za prečišćavanje otpadnih voda u saradnji sa holandskom kompanijom MPS - AQUA Industrial Watertreatment B.V. Zahvaljujući pogonu, sačuvana je životna sredina i obezbeđeno nesmetano puštanje
prečišćenih
voda u reku Krivaju.
Zlatiborac proizvodi potvrđuju lidersku poziciju kada je reč o kvalitetu i osvajaju jubilarnu stotu DLG medalju za kvalitet.
Drage su nam sve nagrade, ali one koje dolaze od naših potrošača ipak su najdraže. „Zlatiborac” dvanaesti put zaredom osvaja priznanje „MOJ IZBOR”, nagradu potrošača za omiljeni brend.
Sušara Jove Stojanovića iz druge polovine XIX veka nalazi se u srcu proizvodnih kapaciteta u Mačkatu i u njoj se i dalje suši meso.
Tradicija koje se i danas držimo, baš ovde na našem Zlatiboru, pravi svoje prve ponosne korake u srednjem veku. U srpskoj srednjovekovnoj državi počinje proizvodnja užičke pršute, užičke slanine i užičke pastrme. Nastaje zanat sušenja mesa.
Stanovnici sela iz okoline Užica nastavljaju da razvijaju recepte za pripremu mesa i sira, ali i ovčijeg suvog mesa.
Rođen je Jovo Stojanović, začetnik naše porodične tradicije sušenja mesa, koji je svoju kuću od drveta, dobijenu kao miraz, pretvorio u sušaru.
Naše selo Mačkat prednjači u proizvodnji sušenog mesa, a uzgoj blaga u užičkom kraju je među najuspešnijim u Srbiji.
Na imanju naše porodice Stojanović počinje tradicija koju negujemo i danas: usoljava se, dimi i suši meso. Prvi specijaliteti su pripremljeni od kozjeg buta.
Specijaliteti od sušenog mesa iz Srbije prvi put stižu i do internacionalne publike na izložbi u Parizu.
Pod vladavinom kneza Miloša Obrenovića država uređuje tržište goveđeg, svinjskog, kozjeg, jagnjećeg i ovčijeg mesa u Užicu.
U Beogradu je otvoreno nekoliko dućana za prodaju užičkih specijaliteta od suvog mesa, slanine, sira, kajmaka i klekovače, a proizvodi su se našli i u redovnoj ponudi beogradskih pijaca.
Obrada mesa je sve kvalitetnija, iz užičkog kraja u sve delove zemlje stižu fine slanine i pršute, a napredak u proizvodnji na tržište donosi i nešto novo – kobasice. Kvalitet, ovoga puta, prati i kvantitet. Godišnje se prerađuje 2.000 grla goveda, 6.000 svinja i između 6.000 i 7.000 ovaca.
Proizvođači pršute, slanine, ovčije pastrme i goveđe palete sa Zlatibora osvajaju tržište Sarajeva. Proizvodnja je dvostruko veća u poređenju sa periodom od pre deset godina.
Posebno važna godina u našoj istoriji – rođen je Milomir Stojanović koji ne dozvoljava da se porodična tradicija ugasi.
Znatno se povećava broj proizvođača suvomesnatih proizvoda na području užičke i čajetinske opštine. Oko 200 domaćinstava se bavi proizvodnjom sušenog mesa.
Važan datum za istoriju proizvodnje delikatesa od sušenog mesa – Aleksandar Stojanović osniva našu kompaniju Zlatiborac. Uz porodično nasleđe, prirodne pogodnosti i želju za učenjem, od prvog dana bili smo uvereni da našim kupcima možemo ponuditi proizvode najvišeg kvaliteta.
Već prve godine postojanja kompanije, osvojena je prva međunarodna nagrada za kvalitet u Madridu – XVI International Food Award.
Kompanija Zlatiborac ispunjava standarde kvaliteta, 2009. godine dobija HACCP sertifikat, dok 2016. ispunjava sve zahteve IFS FOOD standarda.
Proizvodi kompanije Zlatiborac prvi put učestvuju na međunarodnom takmičenju koje organizuje Nemačko poljoprivredno društvo (DLG) i osvajaju ukupno 3 DLG medalje.
Kompanija Zlatiborac počinje da izvozi proizvode na tržište Ruske Federacije 2012. godine, a uspeh na tom tržištu doveo je 2016. i do osnivanja kompanije „Zlatiborac Trade” u Moskvi.
„Zlatiborac”, više nego ijedna druga kompanija u regionu, nastavlja da dobija međunarodna priznanja, pa tako osvaja i DLG nagradu za dugogodišnji uspeh proizvoda na takmičenjima Ham and Sausage Quality Competition.
Nakon više od decenije postojanja kompanije Zlatiborac, došlo je vreme i za novi logotip.
Počinje proizvodnja polutrajnih proizvoda, uz primenu iskustva dužeg od jednog veka. Naši kupci sada imaju u ponudi šunke u omotu i foliji, kobasice za pečenje i kuvanje, kao i barene dimljene proizvode visokog kvaliteta.
Gradi se pogon za prečišćavanje otpadnih voda u saradnji sa holandskom kompanijom MPS - AQUA Industrial Watertreatment B.V. Zahvaljujući pogonu, sačuvana je životna sredina i obezbeđeno nesmetano puštanje
prečišćenih
voda u reku Krivaju.
Zlatiborac proizvodi potvrđuju lidersku poziciju kada je reč o kvalitetu i osvajaju jubilarnu stotu DLG medalju za kvalitet.
Drage su nam sve nagrade, ali one koje dolaze od naših potrošača ipak su najdraže. „Zlatiborac” dvanaesti put zaredom osvaja priznanje „MOJ IZBOR”, nagradu potrošača za omiljeni brend.
Sušara Jove Stojanovića iz druge polovine XIX veka nalazi se u srcu proizvodnih kapaciteta u Mačkatu i u njoj se i dalje suši meso.